Frans om me heen, gezellige miniclubs en vakantie-vierende mensen. De dingen die ik de afgelopen maanden écht heb gemist. Vorige zomer mocht ik Frankrijk voor twee maanden m’n thuis noemen. Om precies te zijn vakantiepark Domaine du Pré in La Chapelle-Hermier. Overdag een gezellige drukte, ’s avonds erg rustig. Het park is redelijk klein en heeft bungalows en glampingtenten.
Camping
Op 3 juli was het eindelijk zover: mijn vertrek naar Frankrijk. De reis was, zoals gewoonlijk naar Frankrijk, een lange zit. Dit kwam ook doordat er file stond van Antwerpen tot aan Lille. De camping zelf ligt ongeveer een uur rijden onder Nantes en dichtbij plaatsen als Saint-Gilles-Croix-de-Vie en Les Sables-d’Olonne. Dicht bij zee, wat een echte aanrader is om te bezoeken. Tip: kijk van te voren even wanneer het eb en vloed is. Bij vloed kan het strand ineens kwijt zijn.
De volgende dag werd ik verwelkomd door de manager van de camping en de receptioniste. Ik kreeg de codes van de hekken, waaronder een hek dat aansluit op Lac du Jaunay, en mocht gelijk door naar mijn huisje. Ik vond het super tof dat deze gewoon midden op Domaine du Pré stond tussen de gasten, ik had elke week andere buren. Toen de kinderen mijn huisje hadden ontdekt, kwamen ze regelmatig even checken hoe het met me ging. De sfeer op het park is relaxed en doordat het een klein park is, ken je veel mensen bij naam. Een wirwar van “goedemorgens” en “bonjours” op de vroege ochtend.
Animatie
De animatie deed ik met mijn Franse collega Nicolas. Dat betekende dat we de zomer doorkwamen als het dynamische duo Nico & Nico. In de ochtend had Domaine du Pré twee miniclubs, een voor kinderen tot zes jaar en een voor kinderen tot tien jaar. Nicolas en ik wisselde elke dag van leeftijdscategorie, een afwisseling die ik erg fijn vond. Met de kleine kindjes heb ik eindeloos verstoppertje, tikkertje en in de speeltuin gespeeld. Met de grotere kinderen deed ik meer aan voetbal, de wat moeilijkere knutsels en speurtochten.
Wekelijks bezochten we de ezelboerderij aan de overkant van de straat, waar mijn vertaalskills ernstig op de proef werden gesteld. We mochten elke week knuffelen met de ezels, een speurtocht lopen en de ganzen voeren. Maar het absolute hoogtepunt van de dag vond ik toch echt de minidisco. Supergaaf om te zien dat al die kinderen het zo goed konden vinden met elkaar en hoe zelfs de Franse kindjes op een gegeven moment dansten op de kabouterdans.
